Her işin, her düşüncenin iyi ve kötü yanı olması. Aslında bu da bir kötü yanı olsa da, kötü yanının olması da işin iyi yanı. Çünkü kötü yandan kastımız eksiklik, olgunlaşmamışlık. Olgunlaşmamışsa ve eksik yanı varsa zaman içinde daha da iyi, daha kusursuz olabileceği manasına gelir bu. Bu da ne olgunlaşma sürecinin uzunluğunun kaliteyi direkt etkilediğini gösterir bize.
Ama konumuz o değil ki, gerçekliğe dönüyoruz o yüzden. Yaşadığımız, yaşamakta olduğumuz ve yaşacağımız her türlü deneyim bize 2 kapı açacaktır. Olası pozitif sonuçlar, olası negatif sonuçlar. İşin kötü yanı ise bu kapıların birbirine bağlı olması ve tekini açtığınızda ikisinin birden açılması. Ama bu kötü yanın iyi bir yan olmasının sebebiyse kötü yana açılan bir kapının kapatılmasının ileri vadede başarı oranını gözle görülür bir şekilde arttırması(En azından sağlıklı denekler üzerinde). Bu da bizi şu güzel sonuca ulaştırır ki: kısa vadede bize kötü görülen(görülen mi yoksa görünen mi yazayım bilemedim) bazı ve bazı olayların uzun vadede bize kattığı yararlar aslında onun kötü bir yan olmadığını, sadece bakış açımızdan dolayı öyle göründüğüdür.
Gayet pozitivist göründüm değil mi ? Evet. Ama öyle değil, teorik olarak karamsar bir insanımdır(teorik olarak). Karamsarlık hata yapmamak için elinden geleni yapmaktır. O zaman bu karamsarlık da değildir. Tee lisedeyken dersane hocamın söylediği bir söz vardı "korkanın anası ağlamaz" haklıydı. Olası sonuçları görüp ona göre davranmak bizi olgunlaştırır, hata yapma riskimizi azaltır. Lakin hata yapma riskimiz o kadar yüksektir ki, hata yapmadan yaşamamız mümkün değildir. Ama hataların aslında hata olmadığını bir önceki paragrafta açıkladım. O yüzden korkacak bir şey yok. YAŞAYIN! istediğiniz gibi, hata yapmaktan korkmadan, bir tane hayatınız var zaten. Neden korkuyorsunuz ?
