(Candan Ercetin-Annem parcasi esliginde okunabilir.)
Bizim birbirimizi ozellikle sevdigimiz zamanlar vardir.
Mesela, babam -kuvvetle muhtemel- sehir disindayken, cocuklar uyumusken, senin bana "Hadi bi kahve yap da icelim" dedigin, ama kahveyi hep senin yaptigin aksamlar.
Alkolu fazla kacirip midemi mahvetmem uzerine, sirf sabahki ehliyet sinavina rahatca gidebileyim diye, sabahin dordunde benimle beraber tip merkezi aradigin zaman.
Amerika ile Adana arasindaki mesafeyi sifira indirdigimiz anlar.
Ve biliyorum, hicbir zaman gozlerine bakip soylemedim ama, sen gozlerimden anladin hep, "Seni seviyorum." dedigim zamanlar.
"Senin kizin derde dustu mu ilk sana sarilir, ama inan, oyle bir yukselecek ki, sen 'Bu dertleri iyi ki cekmisim' diyeceksin" diyen falcilara inandigin zamanlar.
Bazen hayal ediyorum. Yaninda uzanmisim, basin omzumda. Orda uyuyakalmissin sanki, konusurken, film izlerken, herhangi bir sekilde iste! Gozlerin kapali. Elimi alnina suruyorum, Akdeniz'in ruzgarlari firtinalar kopariyor. Yanaklarinda yine Akdeniz'in sicakligi. Elimi yakiyor, elim usuyor. Ve o gozler en cok ben uzuldugumde agladi, biliyorum.
Sonra sahne degisiyor. Bu sefer, basim kollarinda. Sabaha kadar boyle yatabilirsin sen, kolun uyussa da aldirmazsin. Farkediyorsun sadece, buyuyorum. Kolunun uyusmasi da ondan. Sacimi oksuyorsun, kokluyorsun. O pahali parfumlere hic gerek yok sana gore, cunku benim kokum cennetin en guzel kokusu, hic degismiyor, 20 senedir ayni! Sen, ben kollarindayken cenneti yasiyorsun.
Seviniyorsun. Her basarimda, her mutlulugumda, hatta sacimi fonleyip "Ne guzel oldum ben yaa" dedigimde, birileri beni ovdugunde, hep seviniyorsun. Kendi ayaklarimin ustunde duruyor olmam sana yetiyor.
Sonra korkuyorsun.
Bir anlik sinirle cekip gitmemden, her seyi geride birakabilecek kadar gozu kara olmamdan, yanlis bir karar verme olasiligimdan, birinin beni uzme ihtimalinden, babamin bana kizma ihtimalinden... Benim uzulmemden korkuyorsun.
Bu aralar ne kadar uzuldugumun, yoruldugumun, yiprandigimin en cok sen farkindasin. Evet, belki gunlerdir rahatca konusamadik bile telefonda ama, sen yine de hissediyorsun iste, biliyorum. Biliyorum, cunku, 2 sene once kaza yaptigimda, ruyasinda iyi olmadigimi gorup sabahin korunde ilk arayan sendin. Biliyorum, ilk erkek arkadasimdan kiskandigimda seni, digerlerine hep mesafeli davrandin sen; hep savundugun gibi "Anne oldugun icin" degil, ben uzulmeyeyim diye. Biliyorum, senin icin sesimin titremesi bile yeter, aglarsam yatamazsin geceleri.
Ben severim, ama soyleyemem, realist durusum buna engel olur biliyorsun. O yuzden, uzulsen de soylemiyorsun ben seni ne kadar sevdigimi soylemiyorum diye.
Bugun benim icin yaptigin o kadar cok kanima dokundu ki... O hicbir annenin, 20 yasindaki kizi icin yapmayacagi bir sey benim gozumde, benim cevremde kimsenin annesi yapmazdi onu. Bunu yaptigin icin mi annesin, yoksa anne oldugun icin mi yaptin ikilemine dusmedim bile.
Beni aradigin an gozlerimin dolmasi seni cok sevdigimdendi. Sesimin titremesi, bu kez utancimdandi. Ve, bunu ciddi ciddi soyluyorum, ben hayatimda ilk kez bu kadar cok utandim senden!
Aslinda, hayatta her seyden cok, seni hayal kirikligina ugratmaktan korkuyorum ben. Senin destegini kaybetmek olmekten beter benim icin. Ve herkesin onunde seni ne kadar sevdigimi soylemek icin yaziyorum aslinda bu yaziyi, gorme ihtimalinin olmadigini bile bile. Destegini cekme uzerimden, ben sensiz yalniz kalirim! Sen benim tek yara bandimsin!
Gecenin 3u. Gozlerimden akan yaslar hic durmuyor, sevgimizin buyuklugunu dusundukce daha da cok aglayasim geliyor!
Ben seni cok seviyorum! Yanimdayken, uzagimdayken, kahveni icerken, sana kizginken, ozluyorken, kar yagarken, yemek yaparken, sinemadayken, gulerken, intihar ederken, yalan soylerken, su icerken hep seviyorum!
Bir kac ay sonra bir yas daha buyuyorum, biliyorsun. Elimden gelse, inan buyumem, hep kucuk kizin kalirim..
Ama hayat izin vermiyor "annem"...
Biliyorsun ki, ben cakirkeyf oldugumda -aglarsam- babam yuzundendir.
Ama bilmedigin bir sey var.
Dinledigimde raki icme istegimi kabartan tek sarki var aslinda:
"Eller kadir kiymet, bilmiyor annem...
Senin kadar kimse sevmiyor annem..."
jjskiss
Bizim birbirimizi ozellikle sevdigimiz zamanlar vardir.
Mesela, babam -kuvvetle muhtemel- sehir disindayken, cocuklar uyumusken, senin bana "Hadi bi kahve yap da icelim" dedigin, ama kahveyi hep senin yaptigin aksamlar.
Alkolu fazla kacirip midemi mahvetmem uzerine, sirf sabahki ehliyet sinavina rahatca gidebileyim diye, sabahin dordunde benimle beraber tip merkezi aradigin zaman.
Amerika ile Adana arasindaki mesafeyi sifira indirdigimiz anlar.
Ve biliyorum, hicbir zaman gozlerine bakip soylemedim ama, sen gozlerimden anladin hep, "Seni seviyorum." dedigim zamanlar.
"Senin kizin derde dustu mu ilk sana sarilir, ama inan, oyle bir yukselecek ki, sen 'Bu dertleri iyi ki cekmisim' diyeceksin" diyen falcilara inandigin zamanlar.
Bazen hayal ediyorum. Yaninda uzanmisim, basin omzumda. Orda uyuyakalmissin sanki, konusurken, film izlerken, herhangi bir sekilde iste! Gozlerin kapali. Elimi alnina suruyorum, Akdeniz'in ruzgarlari firtinalar kopariyor. Yanaklarinda yine Akdeniz'in sicakligi. Elimi yakiyor, elim usuyor. Ve o gozler en cok ben uzuldugumde agladi, biliyorum.
Sonra sahne degisiyor. Bu sefer, basim kollarinda. Sabaha kadar boyle yatabilirsin sen, kolun uyussa da aldirmazsin. Farkediyorsun sadece, buyuyorum. Kolunun uyusmasi da ondan. Sacimi oksuyorsun, kokluyorsun. O pahali parfumlere hic gerek yok sana gore, cunku benim kokum cennetin en guzel kokusu, hic degismiyor, 20 senedir ayni! Sen, ben kollarindayken cenneti yasiyorsun.
Seviniyorsun. Her basarimda, her mutlulugumda, hatta sacimi fonleyip "Ne guzel oldum ben yaa" dedigimde, birileri beni ovdugunde, hep seviniyorsun. Kendi ayaklarimin ustunde duruyor olmam sana yetiyor.
Sonra korkuyorsun.
Bir anlik sinirle cekip gitmemden, her seyi geride birakabilecek kadar gozu kara olmamdan, yanlis bir karar verme olasiligimdan, birinin beni uzme ihtimalinden, babamin bana kizma ihtimalinden... Benim uzulmemden korkuyorsun.
Bu aralar ne kadar uzuldugumun, yoruldugumun, yiprandigimin en cok sen farkindasin. Evet, belki gunlerdir rahatca konusamadik bile telefonda ama, sen yine de hissediyorsun iste, biliyorum. Biliyorum, cunku, 2 sene once kaza yaptigimda, ruyasinda iyi olmadigimi gorup sabahin korunde ilk arayan sendin. Biliyorum, ilk erkek arkadasimdan kiskandigimda seni, digerlerine hep mesafeli davrandin sen; hep savundugun gibi "Anne oldugun icin" degil, ben uzulmeyeyim diye. Biliyorum, senin icin sesimin titremesi bile yeter, aglarsam yatamazsin geceleri.
Ben severim, ama soyleyemem, realist durusum buna engel olur biliyorsun. O yuzden, uzulsen de soylemiyorsun ben seni ne kadar sevdigimi soylemiyorum diye.
Bugun benim icin yaptigin o kadar cok kanima dokundu ki... O hicbir annenin, 20 yasindaki kizi icin yapmayacagi bir sey benim gozumde, benim cevremde kimsenin annesi yapmazdi onu. Bunu yaptigin icin mi annesin, yoksa anne oldugun icin mi yaptin ikilemine dusmedim bile.
Beni aradigin an gozlerimin dolmasi seni cok sevdigimdendi. Sesimin titremesi, bu kez utancimdandi. Ve, bunu ciddi ciddi soyluyorum, ben hayatimda ilk kez bu kadar cok utandim senden!
Aslinda, hayatta her seyden cok, seni hayal kirikligina ugratmaktan korkuyorum ben. Senin destegini kaybetmek olmekten beter benim icin. Ve herkesin onunde seni ne kadar sevdigimi soylemek icin yaziyorum aslinda bu yaziyi, gorme ihtimalinin olmadigini bile bile. Destegini cekme uzerimden, ben sensiz yalniz kalirim! Sen benim tek yara bandimsin!
Gecenin 3u. Gozlerimden akan yaslar hic durmuyor, sevgimizin buyuklugunu dusundukce daha da cok aglayasim geliyor!
Ben seni cok seviyorum! Yanimdayken, uzagimdayken, kahveni icerken, sana kizginken, ozluyorken, kar yagarken, yemek yaparken, sinemadayken, gulerken, intihar ederken, yalan soylerken, su icerken hep seviyorum!
Bir kac ay sonra bir yas daha buyuyorum, biliyorsun. Elimden gelse, inan buyumem, hep kucuk kizin kalirim..
Ama hayat izin vermiyor "annem"...
Biliyorsun ki, ben cakirkeyf oldugumda -aglarsam- babam yuzundendir.
Ama bilmedigin bir sey var.
Dinledigimde raki icme istegimi kabartan tek sarki var aslinda:
"Eller kadir kiymet, bilmiyor annem...
Senin kadar kimse sevmiyor annem..."
jjskiss
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder